radca Katowice Wikipedia o podziale prawa finansowego
Działy prawa finansowego
prawo budżetowe,
prawo finansowe jednostek samorządu terytorialnego,
prawo dewizowe,
prawo celne,
prawo podatkowe ogólne i szczególne,
publiczne prawo bankowe,
międzynarodowe prawo finansowe,
prawo rynku finansowego:
rynek kapitałowy,
rynek bankowy,
rynek ubezpieczeniowy.
Zarówno prawo podatkowe, jak i prawo celne zaliczane są do kategorii prawa daninowego.
Dawniej prawo finansowe było częścią prawa administracyjnego, obecnie uważane jest za samodzielną gałąź prawa. Określane jest także jako ?dyscyplina pogranicza?. Nie jest skodyfikowana w kompleksowej regulacji normatywnej. Regulacje znajdują się w licznych ustawach związanych z poszczególnymi działami prawa finansowego. Ponadto niektóre przepisy umieszczone są w źródłach prawa dotyczących innych gałęzi (np. Konstytucja RP ? art. 216?227).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_finansowe
Encyklopedycznie o Prawniku
Prawnik (daw. jurysta) ? osoba naukowo lub zawodowo zajmująca się prawem.
Niektóre systemy prawne wywodzące się z common law jako prawników najniższego stopnia zawodowego uznają także osoby o wykształceniu wyższym humanistycznym, zajmujące się zawodowo prawem. Obecnie jednak w większości krajów świata do wykonywania zawodów mających związek z prawem jest wymagane wyższe, uniwersyteckie wykształcenie prawnicze, a dla wykonywania kluczowych zawodów prawniczych, okresy dodatkowego stażu (aplikacja, asesura).
Prawie wszystkie zawody prawnicze traktowane są jako zawody zaufania publicznego. Tradycyjnie zawód adwokata (radcy prawnego) oraz notariusza (w krajach notariatu europejskiego, tzw. "kontynentalnego") uznawane są za wolne zawody, w związku z czym cechą charakterystyczną jest obowiązkowa lub dobrowolna przynależność osób je wykonujących do samorządu zawodowego. Zasadniczo poza systemem związkowym pozostaje, ze względu na powiązania z władzą publiczną, zawód sędziego i prokuratora.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawnik
Teoria prawa a filozofia
Wzajemny stosunek między filozofią i teorią prawa pozostaje przedmiotem sporów. Najczęściej uznawane są one za nauki odrębne, choć blisko spokrewnione. Coraz częstsza jest jednak tendencja do ich ścisłego łączenia. Można jednak również spotkać opinie uznające filozofię prawa za naukę ogólniejszą, zawierającą teorię prawa. Niekiedy też obu pojęć używa się jako synonimów.
Teoria i filozofia prawa wypracowały odmienne podejścia do refleksji teoretycznej nad prawem. Filozofia prawa jest bardziej ogólna i abstrakcyjna. Bada istotę prawa, jego podstawy ontologiczne, założenia epistemologiczne i aksjologiczne. Często ma charakter normatywny, zajmując się prawem takim, jak być powinno. Tradycja filozoficznej refleksji nad prawem sięga starożytności.
Teoria prawa jest nauką znacznie młodszą, związaną bezpośrednio z rozwojem pozytywizmu prawniczego (a więc z końcem XIX wieku). Prawny pozytywizm jest dla teorii prawa punktem wyjścia, jako że jest ona zainteresowana konkretną rzeczywistością prawną, taką jaka została ustanowiona przez prawodawcę (choć badaną na znacznie wyższym poziomie ogólności niż w przypadku nauk dogmatycznoprawnych).
Wyraźne oddzielenie filozofii i teorii prawa jest charakterystyczne szczególnie do krajów postkomunistycznych (choć jest spotykane także w nauce zachodniej). W okresie komunizmu filozofia prawa była odrzucana jako nienaukowa i mająca charakter burżuazyjny. Przeciwstawiano jej "naukową" (tzn. opartą na podstawach marksistowskich) teorię państwa i prawa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_prawa