Bruk z kamienia polnego - cytat z Wikipedii
Do lat 50. XX w. często stosowano nawierzchnie z kamienia polnego (tzw. kocie łby), układanego ręcznie. Zaletą był tani miejscowy materiał i wysoka trwałość, natomiast główną wadą była nierówna powierzchnia, utrudniająca szybką jazdę samochodem. Obecnie sporadycznie stosuje się nawierzchnię z kamienia polnego podczas rekonstrukcji otoczenia obiektów zabytkowych (np. dziedzińce obronnych zamków). Problemem napotykanym przy rekonstrukcji jest niemal całkowity brak fachowców znających tajniki układania wytrzymałego bruku. Dzisiaj głównymi zaletami są malowniczy wygląd (szczególnie w pobliżu zabytków architektury lub kompleksów zieleni), a także całkowicie naturalny, ekologiczny surowiec. Do dzisiaj nawierzchnie z polnego kamienia można spotkać na niektórych drogach polnych, wiejskich lub leśnych, a także w zabytkowych dzielnicach miast. Nadal rozbierane są jezdnie posiadające wartość zabytkową (budowane w XVIII i XIX wieku) i zastępowane kostką betonową.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bruk
Zastosowanie kostki brukowej na terenie prywatnej posesji
Kostka brukowa może być wykorzystywana na terenie prywatnej posesji. Jej przydatność w takim miejscu jest bardzo duża, ponieważ może być ona wykorzystywana do wykładania chodników i podjazdów do garaży, a nawet podjazdów do samej posesji. Musi ona jedynie zostać bardzo dobrze przygotowana, aby mogła dobrze spełniać przewidziane dla niej funkcje. W przeciwnym razie jej wyłożenie nawet utrudni życie mieszkańcom posesji.
Dlatego wydaje się, że wyłożeniem kostki brukowej na posesji prywatnej powinni zająć się prawdziwi fachowcy, a więc pracownicy sklepów budowlano-remontowych oraz takich sklepów, które zajmują się sprzedażą kostki brukowej. Dzięki temu będzie ona na pewno bardzo trwała i odporna.
Pozyskiwanie betonu. Cytat z Wikipedii
Beton (zwykły) powstaje w wyniku wiązania i stwardnienia mieszanki betonowej. Mieszanka betonowa to mieszanina spoiwa (cement), kruszywa, wody i ewentualnych dodatków (do 20% w stosunku do masy spoiwa) i domieszek (do 5% w stosunku do masy spoiwa).
Kruszywa mogą być naturalne: grube (żwir), drobne (piasek o frakcjach do 2 mm) lub sztuczne (np. keramzyt). Dodatki i domieszki poprawiają właściwości mieszanek betonowych i betonów, np. zwiększają urabialność, opóźniają proces wiązania, zwiększają mrozoodporność, wodoszczelność itd.
Nie wolno stosować wody morskiej (zasolonej), mineralnej i zanieczyszczonej (np. ściekowej, rzecznej). Bez wykonywania badań można stosować wodę wodociągową.
Skład mieszanki betonowej dobiera się na podstawie analiz laboratoryjnych i obliczeń (receptura betonu), tak aby otrzymać beton o oczekiwanej wytrzymałości, odporności na działanie czynników zewnętrznych (np. o odpowiedniej ścieralności, wodoszczelności, kwasoodporności, żaroodporności, izolacyjności cieplnej).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Beton